De roest en corrosieweerstand van roestvrij staal is toe te schrijven aan de vorming van een chromium-rijke oxydefilm (passiveringsfilm) op zijn oppervlakte. Deze roestweerstand en corrosieweerstand zijn relatief. De tests tonen aan dat de corrosieweerstand van staal in zwakke media zoals atmosfeer en water en in het oxyderen van media zoals salpeterzuur met de verhoging van chromiumwatergehalte van staal stijgt. Wanneer de chromiuminhoud een bepaald percentage bereikt, komt de corrosieweerstand van staal voor.
Volgens de structuur bij kamertemperatuur, zijn er martensitic, austenitic, ferritic en duplexroestvrije stalen; volgens de belangrijkste chemische componenten, kunnen zij fundamenteel verdeeld zijn in twee belangrijke systemen: chromiumroestvrij staal en chromium-nikkel roestvrij staal; Er zijn salpeter zuurvast roestvrij staal, zwavelachtig zuurvast roestvrij staal, zeewater-bestand roestvrij staal, enz., dat in het kuiltjes maken van in corrosiebestendig roestvrij staal, spannings corrosiebestendig roestvrij staal, intergranular corrosiebestendig roestvrij staal, enz. volgens het type van corrosieweerstand kunnen worden verdeeld.
Magnetisch roestvrij staal, vrij scherp roestvrij staal, lage temperatuurroestvrij staal, roestvrij staal met hoge weerstand, enz. wegens zijn uitstekende corrosieweerstand, formability, verenigbaarheid en hardheid in een brede temperatuurwaaier, roestvrij staal wijd is gebruikt in zware industrie, de lichte industrie, de dagelijkse noodzaakindustrie en de bouwdecoratieindustrieën.